W Polsce po transformacji jego twórczość okazała się zbyt trudna, zbyt szorstka, żeby konkurować z komercyjnymi produkcjami. Konieczność zarabiania oglądalnością, reklamami, a także polityczne układy wykluczyły Królikiewicza – jego filmy nie były przeznaczone dla tłumów. A jednak Przypadek Pekosińskiego i Sąsiady zostały docenione przez krytyków.
Nie zaprzestał też tworzenia filmów dokumentalnych. Tworzył dla elity – tym bardziej należy zachować jego dzieła w dobie, w której wszystko jest na sprzedaż, kiedy liczy się to, żeby jak najwięcej sprzedać. Dzieła Królikiewicza właśnie dzisiaj i w przyszłości okażą się unikatowe, wyjątkowe na tle współczesnej kultury masowej.